DE ONGEVEINSDE BELYDENIS.

Vertaling van het voorgaande.

Op die zelve Wys.

VER van 't gewoel der Steede,
is hier het stil verblyf,
Daar eed'le Deugd, daar Vreede,
De Liefde kleeft aan 't lyf.
Ja maar, kan dit,
Geen kwaat aan Eer, aan Naam, of agting doen ?
Neen, geen gevit,
Geen nyd, geen haat, kan krenken ons fatsoen.

Men vreest hier d'aangezigten
Van Venus schoonheên meest ;
Wier magt, die 't al doet zwigten,
Vermeest'ren mogt den Geest.
En tog kan dit
Geen kwaat aan d'Eer, ofNaam, of agting doen,
Want , hoe men vit,
Elk doet zyn werk, en houd zyn waar fatsoen.

De Minnenyd, die Zielen
Fel ketent door haar magt,
En d'Eendragt komt vernielen,
Daar onze ziel naar tragt, 
Word hier gemyd ;
Wat kwaat steekt dan in 'sMetz'laarsMaatschappy?
Weg zwarte Nyd,
W' ontvlieden u, met all' u Jalouzy.

Elk die met zyn's gelyken
Hier omgaat, sti1, bedekt,
Geeft van beschaaftheid blyken,
En houd zig onbevlekt.
Schoon dan de Nyd ,
Door valsch gerugt, vermoedens zaaid van kwaat,
Zy moet, vol spyt,
De Loges tog zien bloeijen in den Staat. 

Men duld 'er geen Persoonen,
Dan die men kent naby,
Die, naar de Wet, zig toonen
Zoo digt gesloote als vry.
De waereld snapp.
Of zoek en visch , zoo veel zy wil naar 't kwaad,
By 't Metz'laarschap :
Daar 's nimmer vuil te vinden met der daad.

't Ontugtige gesnater ;
Al 's harten ydelheid ;
Te drinken Wyn als Water,
Word daar aan elk ontzeid,
Men meid, men weert,
Al wat als zonde of ondeugd staat te boek;
Wie dan onteert
Nog langer ons, na nood'loos onderzoek?

Hoogmoedige Edellieden,
Hoe groots hun Tytel bromt,
Zyn willig eer te bieden,
Als deugd'lyke Armoê komt.
Wie vraagd dan nog
Naar smet , of vlek, van 't Vrye Mets'laars gild ?
Weg helsch bedrog
Dat, liefdeloos, uw' Pylen op ons spild.

Gy die bemint goê zeeden,
Voor wien alle ondeugd zwigt;
Gy houd uw' Eer met reeden,
Aan ons êel werk verpligt.
Gy kreunt U niet
Aan al het geen de waereld denk' of zegg'
Wat hier geschiet :
Wy gaan tog zaam den Koninklyken weg.