VRY-METZELAARS VERDEEDIGING.

Vertaling van het voorgaande.

Vergeefs is 't dat ons zoekt te laken 
Het blinde Gemeen, 
Om agter een Geheim te raken, 
Dat wy maar alleen 
Bezitten, en de Nyd veragten;
Wel verre dat hun vittery 
Ons zoude deeren, wy steeds agten
De wysheid in de Metz'lary.

Veel zeggen dat wy ons vermaken .
Met Goochelary, 
Wat meer is, dat wy ons werk maken 
Van de Tovery ;
Ons weetenschap bestaat in 't zwygen, 
Maar geensints in bedriegery; 
Die 't ligt ontfangt kan meer verkrygen,
En smaken 't zoet der Metz'lary.

Eerlyk en vroom zig te gedragen, 
Zelfs in teegenspoed :
Zyn Broeders, Vrienden ende Magen 
Te doen alle goed:
Ook yder een het zyn te geeven, 
Van alle lasse baatzugt vry:
Dat is de Wet waar naar wy leeven,
En een Gebod der Metz'lary.

Staat ons dog toe uw gunst te winnen, 
O Kunne, zoo teer !
Wy die, met u altoos te minnen, 
Ons maaken een eer:
En vlieden alle booze zaaken.
Van slegte wangunst zyn wy vry.
De Liefs' is het, daar wy naar haaken,
Als een Gebod der Metz'lary.

Samson had naauwlyks zyn Beminde 
Het Geheim ontleed, 
Of zy liet hem haast ondervinde, 
Wat dwaasheid hy deed.
Hy zou geweest zyn meer bescheiden 
En niet gebragt in flaverny;
Dalila kon hy ook verblyden, 
Had hy gekent de Metz'lary.

DE DEUGT WINT ALLES

Op de voorgaande Wys

Wanneer Astréa zig op Aarde, 
Na haar lange vlugt, 
Weer aan het Menschdom openbaarde, 
Was het d'eed'le vrugt 
Der Liefde , voor de Metz'larye;
Door wie, zy weêr wierd ingehaald;
Na dat die op de Dwing'landye, 
En d'Ondeugd had gezegenpraalt.

Die Hemeltelg was ons ontweeken ;
Om dat hier op Aard', 
Geweld, Bedrog en slinkse streeken 
T'zaam gingen gepaart.
De Gramschap, Haat en Smaat verwekte, 
(Waar voor het Meed'ly zwigten moest) 
Die d'eed'le Vriendschap snood bedekte , 
Met veinzery en vuile roeft.

De Broederschap verderf die snoden ;
Herriep weer de Deugd, 
En boog zig onder haar geboden, 
By schuld'looze vreugd;
De Staatsgelykheid, Trouw en Vreede, 
Hernamen weer by hun haar stêe;
Zy bragten onbesproken Zeede
En 't eeuwig bly Genoegen mêe.

Zo ras Astréa dus beschouwde, 
Uit des Hemels Boog ;
Dat men hier Tempels voor haar bouwde ;
Sloeg zy straks een oog, 
Van teedr' ontferming op ons needer 
En daalde weer ten Hemel af;
Zy bragt de guld' Eeuw aldus weeder, 
En maakt' een eind' aan onze straf.

Komt, laat ons dan ter eere zingen 
Der Metzelary!
De bron van 't Heil, dat wy ontfingen, 
Maakt ons vry en bly;
Wy willen vrolyk verg'noegd leeven, 
In d'enge band der Broederschap, 
En thans daar van de blyken geeven 
Met Zang, Gejuich en Handgeklap.