OMDAT…
We hebben vaak
een samenspraak
maar zingen doen we niet.
Misschien ligt hier een nieuwe taak
voor ons in het verschiet.
Wij spreken vaak goed voorbereid,
soms wel eens wat te lang.
En daarom is het hoogste tijd,
voor gemeenschappelijk gezang.
Wij komen altijd trouw
in ’t vrijmetselaarsgebouw.
Daar komen we tesaam,
als vrij man van goede naam.
Wij zijn als broedersschaar,
heel broederlijk bij elkaar.
En vraagt u ons waarvoor,
dan zingen we in koor:
(refrein)
Omdat wij allemaal
vrijmetselaren zijn.
We lijken wel op een profaan maar dat is gijn.
Met één voet in het verleden,
staan we stevig in het heden.
En al doen wij soms ludiek,
het blijft toch altijd maçonniek.
Omdat wij integraal,
omdat wij helemaal,
omdat wij allemaal:
vrijmetselaren zijn.
Wij hebben vergenoegd,
in eigen akkertje geploegd.
Maar, we zijn toch ook begaan,
met het lot van de profaan.
Wellicht te zijner tijd,
krijgt ook hij gelegenheid
en zingt de hoge C,
in ons broederkoortje mee.
(refrein)
U vormde het gehoor,
zorgde voor een prima koor.
Maar dat moest u voor ’t fatsoen,
voor uw broeders ook wel doen.
Het klinkt misschien wat dom,
maar ik vraag mij af waarom?
Zingt u toch zo gedwee,
zo’n stom refreintje mee?
(refrein)
|
PARCE QUE ...
Ensemble souvent nous conversons,
mais jamais ne chantons.
Qui sait si là une nouvelle tâche
ne pointe à l'horizon.
Discours bien préparés,
parfois un peu trop longs.
Alors il est grand temps
de chanter à l'unisson.
Fidèles nous arrivons
au temple des maçons.
En tant qu'hommes libres et francs
là nous nous rassemblons.
Dans le cercle de frères nombreux
fraternellement heureux.
Et si vous demandez pourquoi,
ensemble nous chantons :
(refrain)
Parce que réunis
nous sommes des maçons.
C'est une belle blague si profanes nous paraissons.
Avec un pied dans le passé,
au présent sommes dédiés.
Et si parfois ça devient ludique,
toujours ça reste maçonnique.
Parce qu'absolument,
parce que totalement,
parce que tous ensemble :
nous sommes des maçons.
Nous avons labouré
notre petit chantier.
Mais au profane aussi
nous portons nos soucis.
Peut-être qu'en temps voulu,
s'il en a l'occasion,
il chantera bien haut
dans le choeur des maçons.
(refrain)
Vous avez écouté,
en choeur avez chanté.
Mais cela, vous le deviez
aux frères par honnêteté.
La question paraît bête,
mais pourquoi vous le faites?
Chanter avec entrain
ce drôle de p'tit refrain?
(refrain)
|